Zeevracht was een lange tijd een gebruiker van “vervuilende brandstof”, maar het lijkt erop dat tijden gaan veranderen.
Zowel zeevracht als luchtvracht zijn de enige broeikasgassen uitstotende industrieën welke niet opgenomen zijn in het Parijs klimaatakkoord. Waarom? Om het simpel te zeggen, de internationale aard van deze industrieën maar het lastig om het akkoord te waarborgen. Bijvoorbeeld, als een schip of vliegtuig vertrekt uit de USA en arriveert in Nederland, wie is er verantwoordelijk voor de uitstoot?
Gezien de complete maritieme sector verantwoordelijk is voor 3% van de totale wereldwijde koolstof uitstoot (ongeveer hetzelfde als de totale uitstoot van Duitsland), was het duidelijk dat er iets moest gebeuren.
De Internationale Maritieme Organisatie (IMO) heeft de sprong gewaagd het probleem aan te pakken op april 2018, door toe te zeggen de uitstoot van broeikasgassen met 50% te reduceren voor 2050.
Dus, hoe gaat de maritieme industrie dit doel halen?
Oude schepen zullen aangepast worden doormiddel van energie efficiënte technologieën, waar nieuwe schepen ontworpen zullen worden om minder brandstof te gebruiken. Verf met een lage weerstand, langzamer varen en een groter volume per schip zal de uitstoot per zending minimaliseren.
Naar verwachting zullen andere brandstoffen het grootste effect hebben om het doel te bereiken. We zullen waarschijnlijk meer vloeibaar natuurlijk gas, waterstof, lithium-ion batterijen en duurzame energie zoals wind en zonne-energie te zien krijgen de komende jaren.
Deze nieuwe technieken worden op dit moment al geïmplementeerd, en misschien zie je binnenkort wel een van de eerste elektrische schepen rond de drukke haven van Rotterdam, Amsterdam en Antwerpen. Alhoewel deze elektrische schepen geen lange afstanden kunnen afleggen, ze zijn wel een goede stap naar het doel.